امروزه تغییرات اساسی کتاب‌های درسی و هم‌چنین شیوه‌های نوین آموزش، موجب شده که بسیاری از پدرها و مادرها، نتوانند از نظر درسی به فرزندانشان کمک کنند.

این دیالوگ‌ برای همه‌ی والدین آشناست:
– «نه مامان! خانوم معلم ما‌‌ این‌طوری تقسیم را به ما یاد نداده!!!‌‌این روش شما اشتباهه!»
– «نمی دونم. زمان ما که‌‌ اینطوری بود… من که نمی فهمم با‌‌ این روش، چطوری می خوان به شما ریاضی یاد بدن؟؟!!!!»

در‌‌ این‌گونه مواقع، دو راه وجود دارد:

1. راه اول‌‌ این است که خودمان کتاب درسی را دقیق بخوانیم تا با شیوه‌ی تدریس جدید آشنا شویم و در صورت ضرورت، اشراف جزئی بر تکالیف و تمارین‌اش داشته باشیم.

2. راه دوم‌‌این است که اگر نمی توانیم وارد جزئیات درسی فرزندمان شویم؛ به کلیات کارش نگاه کنیم و حل سئوالاتش را به معلم ارجاع بدهیم.

اشتباه بسیاری از خانواده‌ها‌‌ این است که تصور می‌کنند وقتی به خاطر تغییرات کتاب‌های درسی رسیدگی کامل برایشان ممکن نیست، پس دیگر نیازی به هیچ گونه رسیدگی نیست.
در حالی که: «اصل‌‌ اینکه کودکِ دانش آموز، احساس کند کارش در خانه مورد توجه پدر و مادر است، موضوعیت دارد.»